GLAZEN BOKALEN EN INMAAKPOTTEN


Een esthetisch ontwerp, ongeëvenaarde verfijning en een heldere inkijk: we hebben alles in huis om uw producten, die met passie en know-how gemaakt werden, ten volle tot hun recht te laten komen en zich te laten onderscheiden, zodat ze zeker en vast zullen beantwoorden aan uw verwachting.
Wij zijn uw partners om het kwalitatieve aan het esthetische te paren.
Ontdek ons gamma: aarzel niet om ons proefexemplaren aan te vragen teneinde ze uit te proberen. Met genoegen zullen we ze u snel toesturen.
Om gans ons gamma van Weck- en Bruni inmaakpotten in detail te bekijken, bezoek onze cataloog on-line.
Al onze WECK- en BRUNI bokalen zijn ontworpen voor inmaak en conservering in de autoclaaf. Bovendien hebben de autoclaven Korimat drie functies in één toestel: stoomkoker, pasteuriseer- apparaat en steriliseerketel.
De onderneming MCM Emballages is ideaal gelegen in Straatsburg en levert overal in Frankrijk en Europa met snelle levertijden.


Onze partner: WECK, de uitvinder van de inmaakpot, meer dan 100 jaar ervaring.

Wat betekent inmaken? ( artikel Wikipedia, http://fr.wikipedia.org/wiki/Conserve)

Het inmaken ook wel appertisatie genoemd, is een methode om voedingswaren te bewaren, waarbij men ze in recipiënten brengt die luchtdicht worden gemaakt en die vervolgens verhit worden om de besmettelijke micro-organismen te vernietigen. Omdat er kans is op vergiftiging door botulisme, is de enige mogelijkheid om het merendeel van de voedingswaren veilig te bewaren, ze te onderwerpen aan hoge temperaturen ( meestal 110 à 120°C ) en dit gedurende de tijd die nodig is om alle micro-organismen in de te bewaren voedingswaren te vernietigen of te inactiveren.

De voedingswaren die in aanmerking komen voor de inmaak door ze te onderwerpen aan hoge temperaturen zijn groenten, vlees, zeevruchten, gevogelte en zuivelproducten.
De enige voedingswaren die kunnen worden ingemaakt in kokend water, zijn deze die van nature uit zuur bevatten zoals fruit, bepaalde groenten van het type augurk of groenten waar zuur wordt aan toegevoegd. We merken echter wel op dat bepaalde eigenschappen zoals het uitzicht of de smaak van de voedingswaren kunnen veranderen tijdens het inmaakproces.

Volgens bepaalde onderzoekers bevatten ingemaakte tomaten, meer dan verse tomaten, een belangrijke hoeveelheid lypoceen, dat is een essentiële carotenoïde ( rode kleurstof ).
Het inmaakproces werd in 1795 uitgevonden door de Franse banketbakker Nicolas Appert (1749 – 1841 ). Hij gebruikte glazen recipiënten. Aanvankelijk kende het proces een gematigd succes, maar geleidelijk werd deze praktijk overgenomen in de andere Europese landen en tenslotte bereikte het Amerika. De Engelsman Peter Durand paste de methode van Appert toe en nam in 1810 een patent op een blik, gemaakt van een dunne metaalplaat die bestond uit gewalst en vertind staal.

Meer uitvindingen en verbeteringen volgden en in 1810 werd de duur van het proces teruggebracht van 6 uur naar 30 minuten, hetgeen zorgde voor een verspreiding op grote schaal.


Het werk van Nicolas Appert en het inmaakproces ( appertisatie )

Het inmaken van voedingswaren kan worden gedefinieerd als een bewaringsproces dat erin bestaat bederfelijke eetwaren door warmte te steriliseren in hermetisch afgesloten verpakkingen ( metalen blikken, bokalen, …). De appertisatie ( ook sterilisatie genoemd ) bestaat erin een bepaald product een voldoende thermische behandeling te laten ondergaan, zodat men de duurzaamheid bij een normale temperatuur van stockeren voor langere tijd kan verzekeren.

Deze thermische behandeling vernietigt of inactiveert alle micro-organismen en enzymen, die het product kunnen bederven of het ongeschikt kunnen maken voor consummatie. Dit proces grijpt plaats bij een temperatuur gelijk aan of boven de 100°C, en dit gedurende een tijdsverloop die afhankelijk is van het product zelf en van de kwantiteit die men wil verwerken.


Als men de organoleptische kwaliteiten van de voedingswaren zoveel mogelijk wil bewaren en toch de totale vernietiging van de kiemen nastreeft, moet de sterilisatie gebeuren onder strenge toepassing van de vereiste temperatuur en de benodigde tijd. De levende of levensvatbare micro-organismen kunnen blijven bestaan. Daarom is het juist de bedoeling van de thermische sterilisatie- behandeling om een eindproduct te verkrijgen dat duurzaam blijft gedurende een langere periode ( van 5 à 6 maanden). Dit wil dus zeggen, een eindproduct dat vrij is van kiemen die zich zouden kunnen ontwikkelen en dus zouden kunnen zorgen voor bederf. Enkel de niet-ziekteverwekkende kiemen kunnen eventueel voortleven. De meer hittebestendige onder hen zijn dan reeds vernietigd door het samengaan van tijd en temperatuur.

De techniek van de appertisatie vereist het gebruik van luchtdichte recipiënten die verhinderen dat het voedingsproduct na de thermische behandeling opnieuw zou worden besmet, en die de vorming van een lege ruimte in de verpakking verzekeren, waardoor de aanwezige zuurstof verminderd en verdund wordt. Dit proces noemt men in het algemeen “ conserveren “.
Het productieproces van Nicolas Appert bestond er dus in om flessen boordevol te vullen, ze vervolgens hermetisch te sluiten met een kurken stop en ze dan te verwarmen in een warmwaterbad. Deze flessen waren van hetzelfde type als welke men gebruikte voor champagne, maar ze hadden een bredere hals. Omdat het glas dikker was, konden ze veel beter de inwendige druk weerstaan, die ontstond als het warmwaterbad de temperatuur deed toenemen.

Reeds voor Louis Pasteur, was de wetenschap in staat om te bepalen wat nu juist verantwoordelijk was voor de bewaring van het voedingsproduct: de opwarming ervan of het feit dat het product in hermetisch gesloten flessen werd bewaard. Deze methode van bewaren, respecteerde niet enkel de smaak van de voedingswaren, maar behield bovendien voor een groot deel hun voedingswaarde, waaronder de vitamine C. Dit kon zo scheurbuik beletten, die talrijke slachtoffers maakte onder de zeelui die maanden op zee waren.

Het is dank zij Appert dat we nu bouillon in tabletvorm hebben, dat we gegiste vloeistoffen kunnen klaren, dat er geconcentreerde melk bestaat, en dat er voor het eerst gepasteuriseerde melk, die in volle zomer twee weken kon bewaren, werd aangeboden. Over dit alles schreef hij in 1831 in zijn werk “ Le livre de tous les ménages” ( Het boek voor alle huishoudens ) …. En dit dertig jaar voor de geboorte van Pasteur.